We zijn goed en wel gearriveerd! En dat mag toch wel worden gevierd na de bijna mensonterende reis die we achter de rug hebben.

In het vorige stukje gaf ik al aan dat we naar de reden zochten van de substantieel lagere prijs die voor onze vlucht werd gevraagd. Bij het binnenstappen van het vliegtuig werd al een hoop duidelijk. De beloofde persoonlijke TV-schermen in het vliegtuig waren nergens te bekennen. In plaats daarvan hing er een aantal grotere schermen. Bij het opstijgen werd overigens defintief duidelijk dat we hier te maken hadden met een klassieke rammelbak. Daarnaast kwamen we erachter dat we ook nog een tussenstop in Bangkok moesten maken. Op dit zweterige, klamme vliegveld moesten we ons 2 uur vermaken totdat we weer in hetzelfde toestel terecht zouden komen. We besloten twee blikjes te kopen en omdat we geen Thaise dollars bij de hand hadden, trok ik mijn creditcard. Het zal me niks verbazen als deze geskimd is, want het duurde verdacht lang voordat de transactie eindelijk was voltooid. Intussen voelde Valentijn iets aan zijn kontzak en het bleek dat een kaal klein ventje hem zonder succes probeerde te rollen. Even later stond het ventje pal achter mij en ik stond al klaar met samengeknepen billen, wachtend op de aanval op mijn lege kontzakken. Deze bleef uit en ik kon opgelucht ademhalen.

De hoop dat er in die tussentijd schermen waren geïnstalleerd (hopen mag altijd) vervloog toen we andermaal het toestel betraden. Tijdens deze 3 uur durende vlucht, kregen we voor de 3e keer een maaltijd voorgeschoteld. In de laatste vlucht zouden er nog twee volgen. Hoewel ik dit sympathieke gebaar van China Airlines waardeer, blijven er zo nog wel heel weinig mogelijkheden over om eens goed te slapen omdat die Stewardessen steeds langskomen. Geen wonder dat iedereen altijd last heeft van een jetlag. Als compensatie werd het licht tijdens de eerste vlucht rond 17:00 Nederlandse tijd uitgedaan. Je begrijpt wel dat we toen amper een oog dicht hebben gedaan.

In Taiwan aangekomen, waar we 10 uur moesten wachten, vroegen we aan de balie wat de mogelijkheden waren. Er bleek om 13:45 een GRATIS tour door Taipei te vertrekken. Omdat we nog maar 20 minuten hadden, besloten we haast te maken. Bij de douane aangekomen bleek dat we aan een tafeltje een paar meter verderop nog een formulier moesten invullen met daarop een aantal verklaringen. Wij vulden dus braaf dat formulier snel in (aan deze tafel waren ook leesbrillen beschikbaar van verschillende sterktes), draaiden ons weer om richting de douane en zagen tot onze grote schrik dat er ineens 200 Aziaten verspreid over de verschillende loketten in de rij stonden. Beiden waren we zo druk bezig geweest met het invullen van het formulier dat het ons totaal was ontgaan. Je begrijpt wel dat de gratis tour weg was nog voordat we de douane door waren.

Toen moesten we dus maar op een andere manier richting het centrum van Tapei. Een medewerker van het taxibedrijf rook zijn kans en sleurde ons meer naar zijn loket. Daar gaf hij ons de welbekende ‘special price'. We hebben hem nog gebruikt om onze afdingvaardigheden te trainen en hebben vervolgens de bus genomen. Na een rit van ongeveer een uur kwamen we in de stromende regen aan in het centrum van deze stad van 2,5 miljoen inwoners. Toevallig of niet liepen we recht op een parapluverkoopster af. Hier probeerden we ook af te dingen maar dit mislukte falicant.

In Taipei vielen verschillende zaken op. Ten eerste dat er bijna geen toeristen zijn van buiten Azië. Ten tweede dat nog steeds veel Aziaten mondkapjes dragen en ten derde dat de mensen je nooit in de ogen aankijken. Daar hoef je dus geen ruzies te verwachten in de stijl van 'Wa kijk jij, jonguh, verekte mongol?'. Wat mis ik Nederland al zeg! Op het vliegveld hadden we opgevangen dat er een hoog gebouw scheen te staan in Taipei. We besloten dit te gaan bezichtigen en na een razendsnelle liftrit stonden we ineens 500 meter hoger. Daar bleek ook nog eens dat we in het tweede hoogste gebouw ter wereld, de Taipei 101, waren beland. Nou ja, mooi meegenomen natuurlijk! Het was nog een hels karwei om de bus terug te vinden maar eenmaal op onze plaats konden we genieten van het chaotische verkeer in Taipei. Ongeacht het type voertuig, de snelheid van het voertuig en de bestuurder van het voertuig wordt er op willekeurige rijbanen gereden. Het is regelmatig voorgekomen dat we zowel rechts als links werden ingehaald, maar ook andersom. Later volgen de beelden van een deel van deze busrit om een beeld te geven van het Taiwanese verkeerd.

Op de vlucht tussen Taipei en Brisbane waren de beloofde persoonlijke schermen wel aanwezig. Het toestel was echter ook een stuk krapper en we konden weinig kanten op met onze benen. Gelukkig waren we inmiddels zo moe dat we toch veel hebben kunnen slapen, ondanks de stewardessen die maar eten bleven brengen. Ik werd zelfs al een keer door het kwijl dat uit mijn mond kwam wakker toen het vliegtuig nog niet eens aan het taxi'en was. Aangekomen in Australië werd iedereen om ons heen streng gecontroleerd en moest alles worden uitgeladen. Ze hadden blijkbaar personeelstekort want wij hadden het geluk dat we zo door mochten lopen.

Tot slot volgde nog het toetje van de reis. Een treinrit van 80km die ongeveer 25 stations heeft aangedaan. Aangekomen op de Gold Coast vlakbij Surfer's Paradise werden we opgehaald door ons tijdelijke gastgezin. Deze man, vrouw en dochter hebben ons zeer goed en gastvrij opgevangen. We logeren nu in een typische subtropische villawijk met grote huizen, tuinen, zwembaden en palmbomen. Bij elkaar opgeteld zijn we op een reistijd van 44 uur uit gekomen. Volgens de laatste berichten dingen we mee naar een Brabants record, maar daar moet nog uitsluitsel over worden gegeven. Het is in ieder geval een akelig lange reis geweest. Vannacht maar eens kijken of we gewoon door kunnen slapen en zo een jetlag ontlopen. We slapen bij elkaar op de kamer dus ik kan nog altijd Valentijns eventuele gesnurk de schuld geven als het niet is gelukt (en andersom natuurlijk). Of de vele tropische vogels (maar ook ordinaire kraaien) die hier rondvliegen en een behoorlijk herrie schijnen te maken 's ochtends vroeg.

Morgen gaan we op zoek naar een appartement!