Inmiddels is de fase aangebroken waarin niet elke dag meer samengevat zal worden. We zijn aardig aan het inburgeren en doen veel dingen waar de vonken niet vanaf spatten. Zo interessant is het niet om te lezen dat we in het weekend de kroeg hebben bezocht, op het strand hebben gelegen of cultuur hebben gesnoven in een museum. Doordeweeks wordt bovendien toch echt van ons verwacht dat we de nodige uren spenderen op de universiteit. Als je dan 's avonds ook nog boodschappen moet doen en eten koken, blijft er niet veel tijd over. Jaja, ik hoor jullie al denken: 'eindelijk worden die gasten eens aan het werk gezet!'. Maar bedenk wel dat we er geen cent voor krijgen! Elk uur die we op stage doorbrengen is van onze kant een geschenk aan de plaatselijke universiteit en de wetenschap in het algemeen...

Laten we het eens hebben over onze woonsituatie, bij onze geliefde huisbazin ‘Lee'. We hebben nu al twee keer meegemaakt dat ze ons uit bed kwam timmeren omdat ze de huur wilde zien. Wij waren natuurlijk ‘not amused'. Bij onze verhuizing hadden we nog wel de afspraak gemaakt om op een christelijke tijd de wekelijkse huur te betalen. Toen was ze spoorloos maar de volgende ochtend om 8:00 uur werden we gewekt door een hevig geklop op onze deuren. Met mijn slaapdronken kop betaalde ik voor twee weken huur terwijl ik een bonnetje (allemaal 100% legaal uiteraard) kreeg voor maar één week. Ik had hier later spijt van en vreesde dat ze zou ‘vergeten' dat ik twee weken had betaald. Gelukkig bleek dit niet het geval en kwam ze een week later alleen bij Valentijn aankloppen. Niet dat het enig verschil maakte, want wakker werden we allebei wel van dat geklop en geroep: 'VALENTIIIIIIIIIIIINE'. Valentijn besloot echter om te pretenderen dat hij een vroege ochtendwandeling aan het maken was, waar ik hem overigens groot gelijk in geef. Nadeel is echter dat ze nu wel weer een ander ongeschikt tijdstip zal uitkiezen om langs te komen.

Zoals bekend bestaat het huis uit twee verdiepingen, elk met vijf bewoners. Hier beneden hebben we de afgelopen week nader kunnen kennismaken met onze huisgenoten. Voor zover dat mogelijk was dan. Als je ons vraagt naar de naam van een van deze drie jongens, moeten wij je het antwoord schuldig blijven. Goed, dat is misschien ook onze eigen fout, maar de behoefte om nader kennis te maken is al een tijdje ver weg. Onze minst saaie huisgenoot is afkomstig uit Dubai. Hij is altijd wel in voor een gesprek en komt zeer enthousiast over. Wat is dan het probleem? Nou, hij is zelden aanwezig. De afgelopen week hebben we hem misschien twee keer gezien. Hij eet altijd bij vrienden omdat hij naar eigen zeggen niet kan koken. De rest van de dag spendeert hij op de universiteit of....bij vrienden. Jammer dat hij niet vaker aanwezig is dus.

Maar dan, de andere twee huisgenoten. Deze jongemannen spenderen werkelijk al hun vrije tijd voor de TV. Zelfs in het weekend is het van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat feest voor de kijkbuis. Je zou bijna zeggen dat ze elk programma zo interessant vinden dat ze er speciaal voor thuis blijven. Een van de twee, een Indische jongen (nogmaals, we weten geen namen) heeft bij ons enige krediet vergaard door uit vrije wil de badkamer schoon te maken. Ook heeft hij tenminste nog zijn laptop bij de hand ten behoeve van de nodige variatie tussen TV en computer. Hij is echter zo geobsedeerd door computers dat hij op zijn wekker het opstartgeluidje van Microsoft Windows® heeft ingesteld. Hoe weet ik dat? Omdat de isolatie hier zo slecht is dat ik elke ochtend om 6:45 wakker schrik met het idee dat iemand mijn computer heeft aangezet. Op mijn eigen netbook heb ik inmiddels het opstartgeluid uitgezet ter peventie van een mogelijk trauma.

Onze derde vriend, een Australiër, is werkelijk waar de grootste lamstraal die het levenslicht ooit heeft gezien. Hij hangt de hele dag onderuitgezakt op de bank alsof hij permanent een gigantische kater heeft. Omdat hij zoveel waarde hecht aan zijn tijd op de bank, doet hij er alles aan om zo min mogelijk activiteiten buitenshuis te plannen. Hij heeft daarom een enorme voorraad barbecueworsten en friet ingeslagen. Elke avond komt hij met veel gezucht en gesteun van de bank om de oven aan te zetten en zijn vitaminerijke maaltijd te bereiden. Sowieso moeten we altijd even met onze ogen knipperen als hij zich überhaupt verroert (op enkele stuiptrekkingen na). Even ‘hello' zeggen als hij binnenkomt is hem ook teveel gevraagd en daar zijn wij dus ook maar mee gestopt. Voordeel is wel dat we gewoon in het Nederlands over hem kunnen praten terwijl hij twee meter verder zit. Over de bovenverdieping zal ik maar niet meer woorden vuil maken dan het vermoeden dat er Turkmenistaanse maffiapraktijken gaande zijn.

Dan de sport. In de reacties las ik dat een zeker persoon teleurgesteld was dat ik nog niet met sport bezig was geweest. Deze kritiek lag me zwaar op de maag en ik heb me gelijk aangesloten bij de tafeltennisclub van de universiteit. Bij het tafeltennis kwam ik terecht in een zaal met 20 Aziaten. Ik vroeg of ik een balletje kon slaan en ze wilde me aanvankelijk tegenover een beginner zetten. Het gelach verstomde al snel toen ik het batje ter hand nam en naar achteren liep om te gaan verdedigen. Ineens stonden ze in de rij om tegen mij te gaan spelen. Al met al een leuke avond gehad en ik zal er nog weleens vaker terugkomen. Echt serieus ging het er echter niet aan toe en ik heb geleerd dat het soms beter is om niet te trainen dan een beetje half te ballen.

Op zoek naar iets erbij dus (aangezien gezellig op de bank zitten er niet bij is). Ook dit ligt voor de hand: hardlopen. Bij de atletiekclub van de universiteit staat een soort levende legende voor de groep. Hij is onder andere coach geweest van het Olympisch hardloopteam van Australië en ex-wereldkampioen op de marathon Robert de Castella. Erg leuk dus om onder zijn leiding te trainen! Hij is inmiddels echter al 77 jaar oud en ik hoop van harte dat hij niet het loodje legt in de tijd dat ik hier ben. Hij vertelde me in een introducerend gesprek dat ik welkom was om mee te komen trainen. Dat heb ik inmiddels een keer gedaan en ik ben terecht gekomen in een groep met louter ‘middle-distance' runners (afstanden tussen de 800-3000 meter). Wie mij een beetje kent, weet dat mijn basissnelheid daarvoor te laag ligt en dat het langere werk me beter ligt. Echter, bij een intervaltraining heuvelop is het natuurlijk wel een mooie uitdaging om me aan deze jongens op te trekken en zo mijn basissnelheid te verhogen. In juli wordt in Gold Coast een halve marathon georganiseerd waar ik graag aan mee zou doen (hoewel het inschrijfgeld van $100 alle perken te buiten gaat). Pat heeft echter wel erg hoge verwachtingen want hij vindt dat ik 6 keer per week moet gaan trainen om een optimaal resultaat te halen. Nou, dat lijkt me een beetje te veel van het goede. Eerst maar eens kijken of ik 3 keer per week trainen blessurevrij door kan komen. Nu maar hopen dat de trainer niet boos wordt als hij erachter kom dat ik buiten zijn trainingen om niks aan hardlopen doe.

Maken jullie je al zorgen om Valentijn? Dat hij dadelijk elke avond alleen zit en veroordeeld is om samen met die lamstralen TV te kijken? Nou, dat is niet nodig hoor. Hij heeft besloten om zo'n beetje alles te gaan bekijken en doen wat er maar mogelijk is aan de oostkust van Australië. Zijn idee is om ongeveer elke twee weken ergens naar toe te reizen (meestal per vliegtuig) en daar allerlei activiteiten te gaan doen. Natuurlijk zou ik graag meegaan, maar hier hangt een prijskaartje aan waar de honden geen brood van lusten. Ik moet nog wel wat geld overhouden voor de vakantie na afloop van de stage (daarover later meer). Ook hij is trouwens van plan om zich aan te gaan melden bij een sportclub (hockey) maar tot nu toe zit er weinig schot in die zaak.

Inmiddels geeft mijn teller alweer 1300 woorden aan, dus het is tijd om te gaan stoppen. Er is nog veel meer te vertellen maar ik wil jullie niet overspoelen met woorden. Een sneak preview van het volgende verhaal: reddeloos verdwaald door de stad banjeren, meer nieuws over de grootste lamstraal aller tijden en details over onze stageopdrachten.